उचललेचं माझे मीच , आठवांच्या तुझे ढीगारे
कफल्लक कसा म्हणु ,वेदनांनी घर हे सजले
भिजवीतो मदीरेत सांजरात्री , ते निखळते निखारे
ते निखळते निखारे, कधी विझवता न आले
प्याल्यावर प्याले रीते, दू:ख थमवता न आले
तपावर तपे गेली , उलटून तुझ्या आठवात
नव्या बांधल्या घरात , सुख सजवता न आले
न आले पुन्हा कधीही, फुलुनी ते नक्षत्रांचे देणे
चाचपडत मुरुन गेली, पापण्यात अधूरी स्वप्ने
श्वासाश्वासावर हक्क, आठवांचा अजुन तुझ्याच
भटकंती अशीच जीवाची , ना जगणे ना मरणे
कवी : _________
No comments:
Post a Comment