Sunday, 20 June 2010

Marathi kavita :- सखे, कुठं मी चुकलो, कशास मुकलो...

सखे, कुठं मी चुकलो, कशास मुकल
रोज याचा हिशोब मी करायला बसतो
सगळी देणी-घेणी अगदी अचुक मांडतो
पण सखे, तु दिलेला "दग्याचा" एक रुपया
नेहमीच सगळा हिशोब चुकवतो

सखे, प्रेमाची वा मैत्रीची
मी कधीच कींमत करत नाही
पण तुझ्या दग्याची
मात्र मी कींमत करतो
सखे तुझ्या दग्याला
मी फ़क्त एका रुपयातच मोजतो
सखे, तु दिलेला "दग्याचा" एक रुपया
नेहमीच सगळा हिशोब चुकवतो

सखे जाताना तु मला
व्यवहारी जग दाखवुन गेलीस
त्याच व्यवहारी जगात आज
मी लाखोंची उलाढाल करतो
सखे, या दुनियेतला प्रत्येकजण मला
आज या पैश्यामुळेच सलाम ठोकतो
पण सखे, हा एक रुपया माझ्या
राज्याच्या हुद्दयाला रंक ठरवतो
मी जिंकलेल्या युध्दालाही
ह रुपयाचा एक अंक हरवतो

सखे, या रुपयाला ना
बाहेर कुणीच विचारत नाही
पण माझ्यासमोर मात्र
ताठ मानेने जगतो
सखे, लहानपणी मी गणितात
शिष्यव्रुत्तीने पास व्हायचो
पण या बेरीज-वजाबाकीच्या साध्या
गणितात आज मात्र मी नापास होतो
सखे, तु दिलेला "दग्याचा" एक रुपया
नेहमीच सगळा हिशोब चुकवतो

सखे, मला कधी कधी तुझी आठवण येते
तेव्हा मी या रुपयाकडे नजर रोखुन पाहतो
त्यातला तो एक आकडा
ना मला सारखा खुणावतो
की तु एकटाच आहेस, आणि एकटाच राहणार
सखे, माझ्या डोळ्यांतुन ओघळणारा थेंब मग
त्या रुपयावर हलकेच विसावतो
सखे, तु दिलेला "दग्याचा" एक रुपया
नेहमीच सगळा हिशोब चुकवतो

सखे, माझा मित्रानं
मला एकदा विचारलेल
की "अरे तु आज ईतका
श्रीमंत तरी हा फ़ुटकळ
एक रुपया तुझ्याजवळ का असतो?"
सखे मी त्याला म्हणालो
"अरे हा "भाग्याचा" रुपया आहे
म्हणुन याला मी नेहमी खिशात ठेवतो"
आणि हो "हा फ़क्त ज्याच्या नशिबात आहे
त्यालाच मिळतो" फ़क्त त्यालाच मिळतो

No comments:

Post a Comment