पंख पिंजरयातच अडकले होते...
आज का डोळ्यात माझ्या
पाणी पुन्हा दाटले होते...
कासाविस या व्याकुळ आतम्यात
आभाळ भरून साठले होते...
आज का मन पुन्हा
माझ्यातच हरवले होते...
मज स्वतः आज बेरंग करून
जग रंगात रंगत होते...
आज एकांतात ह्रदय माझे
आपलीच स्पंदन शोधत होते...
आज स्वतःशी हसून सुद्धा
मन आतून रडत होते...
आज पुन्हा काही कवडसे
माझी सावली शोधत होते...
पालटून आज काळlची पाने
मज स्मरण तुझे होत होते...
आज तुझ्या नसन्याने पुन्हा
ह्रदय अंधारात धड़कले होते...
बंध जरी तुटले सारे
तरी पंख पिंजरयातच अडकले होते...
पंख पिंजरयातच अडकले होते...
अडकले आहे ....
कवि : डॉ. आर्चित
No comments:
Post a Comment