वळीवाचा पाऊस आला
अन शांत निजलेली जागली पाखरं
सरींच्या असंख्य आरश्याचा
सडा पडला जमिनीवर
सुर्यबिंब ही मानुन हार,
मंदावले आहे
नी लपले आहे ढगाआड
न सांगता आलेल्या पाहुण्यासारखे
मी ही केले नाही त्याचे स्वागत
नुसताच वळलोय दुस-या कुशीवर
कुठेतरी वर्षोनवर्षे तप करणा-या
चातकाला मात्र झालाय अगणित आनंद
आम्ही फ़ुके त्रस्त
झालो असलो तरी
एकटा तोच तृप्त आहे
- राज
No comments:
Post a Comment